کم مونده

بعد کلی کشمکش ها و درگیری هایی که داشتن بالاخره به یه تصمیم نهایی رسیدن و تاریخ کنکورو گفتن همون بمونه.

نمیدونم خوشحال باشم یا نارحت. حقیقتا خیلی خوشحالم که بالاخره این سال کوفتی داره تموم میشه چون به شخصه سر قضیه ی عقب افتادن کنکور خیلی اذیت شدم

ولی از یه طرف دیگه هم میترسم نکنه نتونن درست و حسابی سلامتمونو تضمین کنن و خدایی نکرده خیلیا مریض بشن.

یه متنی رو تو اینستا خوندم اون دفعه که این تیکش خوب بود: همین که امسال کنکوری نیستین برید خدارو شکر کنید :))

راست میگه بنده خدا ما که هرچی بلا بود سرمون اومد. امیدوارم فقط همه چی به خیر و خوشی تموم شه چون خداییش خیلی خسته شدم.

اه گفتم اینستا. تازه یه ادمیو پیدا کرده بودم که بودن باهاش خوشحالم میکرد. حرف زدن باهاش، وقتی پیام میداد خوشحالم میکرد. ولی چون 17 روز مونده به کنکور و منم اصلا تسلطی رو خودم ندارم و نمیتونم اینستا رفتنمو کنترل کنم، گفتم این چند روز مونده رو بیخیالش بشم و زدم پاکش کردم. دلم واسه اون ادم تنگ میشه امیدوارم وقتی برگردم فراموشم نکرده باشم.

پ.ن: شاعر میفرماید: خستم... همین

پ.ن2:اون ادمی که اشاره کردم کراشم نیست دوستمه

پ.ن3: جدی زندگی بدون اینستا خیلی تاریکه. مگه چقدر معتادش بودیم؟